Schrijven is vasthouden en loslaten. De zinnen koesteren. In bewaarplek gestopt. Mijn hart, mijn pen, nooit op slot gedaan.

Blijf nieuwsgierig! De honger naar zinnen houdt nooit op net als eten en drinken. Het blijft maar stromen. Opgetild worden door woorden die mijn zinnen vleugels geven. Door goed om mij heen te kijken en de verschillen van levens te ervaren en op te schrijven op kladjes, kranten, tijdschriften. Om thuis op schrift te stellen. Zo ontstonden verschillende verhalen over bejaardenhuizen, het platteland, stad en dorpen. En zo ontstond mijn ‘Gedachtekracht’.