Soms komt het misschien over alsof ik ongelukkig ben en een heel vervelend leven leid vanwege wat mij is overkomen. Ik heb een herseninfarct gehad. De beperkingen die ik daaraan heb overgehouden hebben impact op mijn leven. Maar het had net zo goed iets anders kunnen zijn. Je weet nooit wat je morgen te wachten staat. Ik zie het ook niet meer als ongeluk, maar eerder als geluk - mijn breingeluk.

In mijn boek weerspiegel ik al mijn gevoelens en gedachten die ik nooit heb durven uitspreken. Ik neem je mee in mijn revalidatieproces en beschrijf hoe het is om chronisch ziek te zijn in de coronatijd. Mijn boek bestaat uit korte hoofdstukken over mijn belevenissen. Ik leg uit hoe het is om te leven met hersenletsel. Ondanks alles blijf ik positief en probeer ik mijn geluk terug te vinden in kleine dingen. Ik leer opnieuw mijn lichaam kennen, praat over mijn gevoelens en ik probeer mijn trauma’s een plek te geven. Het is een inspirerend verhaal over mijn verlangen naar erkenning en begrip, doorzettingsvermogen, kwetsbaarheden, wilskracht, eenzaamheid, rouw, verdriet en positiviteit. Het beschrijft mijn zoektocht naar geluk na ongeluk.

Hilal Incedalci (1992) kreeg op het moment dat ze met haar kleuterklasje op schoolreisje zou gaan, onverwachts een herseninfarct. Sindsdien lijdt ze aan NAH (niet-aangeboren hersenletsel). Naast de onzichtbare gevolgen, zoals ernstige vermoeidheid en overprikkeling, heeft ze ook een visuele beperking genaamd hemianopsie. In de bloei van haar leven verloor ze in een klap haar gezondheid, vrijheid en zelfvertrouwen. Het is haar missie geworden om anderen te inspireren en aandacht te vragen voor het leven met de (on)zichtbare gevolgen van hersenletsel, een onderwerp dat nog steeds wordt onderschat.