Het boekje dat hij over zijn ervaringen in de medische molen schreef, kreeg lovende aandacht in o.a. de Volkskrant. Maar ook zetten de vier maanden in de handen van artsen en verplegenden Sjaak aan het denken over zijn leven. Het is een beetje vroeg voor een heuse autobiografie en in lijn met zijn levenslange tegendraadsheid pakt hij het dus anders aan. Hij schreef een aantal anekdotes en verhalen op uit de bijna zeventig jaar van zijn leven. Hoe hij Buikhuisen’s oratie verstoorde, in de val van het maoïsme trapte, bijna twintig jaar in de bouw werkte, prins Bernhard aan het fronsen bracht, politie te paard belachelijk maakte en waarom de emigratie naar Zuid-Afrika niet doorging. Maar ook zijn liefdesrelaties en seksuele avonturen komen aan bod. Aan de hand van de letters van het alfabet volgen we het leven van een onaangepast Rotterdams ventje dat via een kamp voor moeilijk opvoedbare jongens, kindertehuis en seminarie toch nog succesvol in de wetenschap belandde. Bij alle ster-ke en minder sterke verhalen vergeet hij de maatschappelijke context niet. Alles wat Sjakie beschrijft, past binnen het kader van arbeiderskinderen die gingen studeren, de ontkerkelijking, de seksuele revolutie, de opstandigheid van de jaren zestig en zeventig. Maar alles net even anders dan we gewend zijn van andere schrijvers over die tijd.