Heb je ooit over een oceaan gezeild? Op een zeilboot omringd door zee zonder land in zicht? Wetende dat je dagenlang geen land zal zien? Om aan het roer van je lot te staan? Dat wil ik nog één keer. Ik wil op de Piazza del Campo in Siena zijn en het gedril voelen van tien racepaarden die voorbij stormen. Ik wil weer eten in Parijs, in L’Ambroisie op de Place des Vosges. Ik wil nog een fles wijn. En daarna nog één. Ik wil de warmte van een vrouw tussen koele lakens. Nog één avond jazz op het plein. Ik wil op bergtoppen staan, Cubaanse sigaren roken en de zon voelen zolang ik maar kan. Nog eens op de muur lopen en de torens beklimmen. Met de stroom meevaren en naar fresco’s staren. Ik wil in de tuin zitten en nog één goed boek lezen. Maar ik wil vooral slapen zoals ik sliep toen ik nog een jongetje was. Geef me dat. Eén keer maar.