Jaren 90, Gent. Een goedbedoelende vzw opent een opvangtehuis voor zieke en stervende minderbedeelden en aidspatiënten. Maar als een muurzwam achter het behang woekeren de zielenherders van de Kerk. Niet uit naastenliefde, maar uit winstbejag, uit machtswellust en in een poging hun dominantie over de ethische principes van het land te behouden.

Huisarts Rudy Van Giel beschrijft hoe hij werd herleid tot een radertje dat paste in de machinerie zoals die de Broeders van Liefde voor ogen stond. In Hoop schetst Van Giel de modus operandi van de Kerk: hoe vrijwilligers nietsvermoedend een caritatief initiatief instappen en geconfronteerd worden met een sluipend gif dat zich almaar meer verspreidt en dat ze pas kunnen duiden wanneer het al te laat is. De muurzwam manoeuvreerde zich in alle kieren, tot hij de muren zodanig had geërodeerd dat heel de constructie in elkaar stuikte.

Hoop vertelt het verhaal van een geëngageerde arts en zijn strijd tegen wereldvreemde Broeders zonder liefde.