Om de verwijtende blikken de mond te snoeren één keer het echte verhaal hoe een moeder van twee de keukentafel met cupcakes moest inruilen voor de onderhandelingstafel vol cocaïne.

Voor al die mensen aan het schoolplein die fluisteren als ik langsloop en de sensatiezoekers die het niet durven te vragen, mensen die geloven: ‘Ze is een grote vrouw in de onderwereld geworden.’ Ik vertel je hoe ik het beleefd heb en wat ik gedaan heb, zoals het is, niet opgeklopt en niet sensationeel. Mijn kant van het verhaal, mijn hele verhaal over liefde, passie, ongeloof, doodsangsten maar vooral hoe diep en snel je mee kan worden getrokken in het onbekende. Ja, zelfs zonder dat je het door hebt. Hoe wit poeder geen bakmeel meer betekende. Cocaïne en cupcakes, daar gaan we.