Dit boek gaat over de schrijfsters lange strijd tegen boulimia nervosa en haar gevecht om hiervan te herstellen.

Ik schrans het koude vanille-ijs naar binnen om de scherpe randen van mijn pijn te verdoven. Ik braak mijn zelfhaat gemiddeld 150 keer per maand uit. Om dit te bereiken, eet ik 170 liter ijs, honderden rollen koekjes en kilo’s pralinéchocolade. De eetstoornis is een onzichtbare hand, die mij tien jaar lang in zijn greep houdt. Ik onderdruk hiermee mijn depressie, mijn seksualiteit en mijn angst voor het leven. Ik slaag erin om een gezicht te geven aan dit verstikkende monster, door mijn wanhoop aan het papier toe te vertrouwen. Het resultaat is een persoonlijk relaas over mijn strijd tegen boulimia nervosa en de weg naar herstel.