Gedichten over mijn ouders in het verzorgingshuis in de laatste fase van hun leven. Gedichten met diepgang, een traan en soms met een lach.

De gedichten in deze bundel gaan gedeeltelijk over de beide ouders van de auteur die vlak na elkaar in een verzorgingshuis zijn terechtgekomen. Van daaruit zijn de verhalende gedichten voortgekomen. Ze gaan over beginnende dementie en de kwetsbaarheid van de mens in het algemeen. Over de laatste woonplek voor ouderen op leeftijd, waar achter elke deur een verhaal over de dood afwisselt met een lach. De gedichten nemen je mee in een wereld van gedachtengangen die gaan over natuur, muziek, nostalgie, fictie, levenservaringen en observaties. Soms met een lach maar soms ook met een traan. De gedichten zijn puur en vanuit emotie geschreven. Ze roepen gevoelens op die lang verborgen hebben gezeten en sommige gedichten geven de lezer stof tot nadenken.