Hugo bezoekt als marskramer Job ouderen met dementie. Met gebaren, mimiek, aanraking, improvisatie, herkenbare liedjes en materialen maakt hij met hen contact in hun belevingswereld.

Met verschillende tools vanuit het improvisatietheater en met zijn kennis en ervaring als activiteitenbegeleider bezoekt Hugo als het typetje marskramer Job ouderen met dementie in verzorgings- en verpleeghuizen. Bepakt en bezakt doet hij denken aan een marskramer, een koopman die vroeger bij de mensen aan de deur kwam. Een herkenbaar beeld dat bij een vooroorlogse generatie nog herinneringen oproept. Met een koffer vol herkenbare voorwerpen en een opvallende stofjas stapt hij zonder plan of doel in de belevingswereld van ouderen met dementie. Hij maakt in het contact veel gebruik van prettige zintuigprikkeling en doet letterlijk een stapje terug in de tijd. In de afgelopen jaren heeft hij verschillende ontmoetingen in zijn blogs beschreven, die nu in dit boek zijn gebundeld.