Het was een gewone donderdagmiddag in augustus. Esther had na een lange werkdag net haar computer uitgezet, toen haar telefoon ging. Het bleek het telefoontje waar elke moeder bang voor is. Haar oudste zoon had een ongeluk gehad en het was ernstig. Zonder precies te weten wat er aan de hand was, sprongen Esther en haar man in de auto en reden naar het ziekenhuis. Daar volgde een lange, bange nacht. De volgende dag verklaarden de artsen hun zoon hersendood. Er was geen hoop meer. Met haar indringende teksten en tekeningen laat Esther ons voelen, wat het plotselinge verlies van haar zoon met haar doet.