Het boekje is een pleidooi voor het behoud van het Limburgs. De auteur vindt het zorgelijk dat kinderen nauwelijks dialect meer spreken waardoor de L cultuur en de L identiteit dreigt te verdwijnen.

Laot ozze cultuur en identiteit neet verlaore gaon!Sjpas en sjpie, nóndepieversjangelere, vraatsjele, pien in mien ziewuiles, waggelvot, ’n aw sjtoof’t is sjus of dat oetsjpraeke neet miè hoofGreumele-, kraosjele- of proemevlaaifluitkiès, flume,flabbes, e kröpke sjlaaiwauwelaer, gooj blötsj, sjaasmoelopa wirkde vreuger nog op de koelBragkelaer, babbelaer, doe sjravelvotwat ‘ne kraom, dat is allenej snoefrotfispernölle, fizzelebrième, leuke weurdjes zatm’n leef luuj, kal toch platSjoan aw weurd, laot ze in Godsnaam blieve besjtaonen laot ze estebleef neet verlaore gaon!