Dit zijn geen preken, maar gedachten bij het evangelie van menswording en verrijzenis en de deelname van christenen aan het nieuwe leven van Jezus bij de Vader. Gedurende de tijd van genade tussen zijn geboorte in Bethlehem en zijn wederkomst voor het oordeel wordt heel de wereld opgeroepen tot bekering. Veel mensen voelen zich niet thuis in onze sa-menleving van elk-voor-zich, waar succes en welvaart voorop staan. Als zij eens in de kerk komen kijken en geen antwoord vinden op hun gemis, zet-ten zij maar al te vaak een stap in ’t duister naar één van de talrijke sektes, waar door een kunstmatig opgewekte sfeer van opwinding een armzalig surrogaat geboden wordt voor de beleving van de aanwezigheid van Christus. Het gebrek aan beleving in veel kerken kerk is hieraan toe te schrijven, dat Jezus niet wordt gezien als iemand met wie je persoonlijk omgang kunt hebben: als met de Geliefde die vraagt om binnengelaten te worden, naar zijn woorden: Ik sta aan de deur en ik klop1. Deze verborgen omgang met hem en de geloofsijver die hieruit voortkomt vormt het leven van de ge-meenschap, waardoor zoekende mensen worden aangesproken.