“Dit verhaal gaat over mijn adoptie en de levens van de mensen die daarmee verbonden waren. Over hoe ik in een onbewaakt moment van passie verwekt ben en hoe ik daarna, zonder dat ik het wilde, de levens van alle mensen om me heen getekend heb. Maar ook het onvermogen van mensen om open te staan voor wat op hun weg komt en de weigering om alles wat hen overkomt liefdevol en zonder oordeel te accepteren.” Auteur Hanno Uittenboogaard werd in 1961, drie maanden na zijn geboorte, in tijdelijke voogdij afgestaan. Nog geen jaar later verdween zijn ongehuwde biologische moeder naar het buitenland zonder een spoor achter te laten. Vijf jaar later werd hij definitief geadopteerd. Waren dit soort adopties in die tijd wel vrijwillig? Kwamen ze tot stand onder grote maatschappelijke druk? Ingewikkelde vragen die veel mensen tegenwoordig bezighouden. Hanno Uittenboogaard is vader van vier kinderen, studeerde theologie en klassieke talen en is docent mediavormgeving.