Vanaf de tijd van keizer Augustus waren Romeinen verzot op schitterende kleuren. Massieve zuilen en beelden verrezen overal in de stad. Hele oppervlakken van tempels en paleizen werden ermee bekleed. Ze konden niet groot genoeg zijn! Hun schittering moest de ogen uitsteken. Het moest indruk maken op al wie voorbij kwam. Deze schitterende kleuren zouden eeuwig de grandeur van Rome blijven uitstralen. Maar na enkele eeuwen liep het al ten einde. Samen met de macht van Rome, begonnen ook de kleuren te tanen. De kennis om ze te ontginnen, te vervoeren en te bewerken raakte verloren. De vindplaatsen overwoekerd en vergeten. Tempels en paleizen werden geplunderd, vielen in puin of raakten bedolven. Anderzijds werden nog veel stukken gered. Ze kregen een nieuw leven. Bij momenten zelfs een nieuwe glans. Maar het mocht niet baten. Met de komst van de moderne kleuren verloor onze wereld ze bijna helemaal uit het oog. Maar deze oude kleuren zijn er nog. Ze zijn er nog voor al wie wil kijken, zoeken en ontdekken. De antieke literatuur bulkt ervan, het moderne Rome en de archeologische sites puilen er van uit, en middenin de natuur liggen ze er voor het rapen. Je moet alleen maar weten waar. Dit boek toont je de weg naar een verloren wereld vol warme kleuren. Tientallen soorten prachtige stenen die de Romeinen ‘marmor' (schittering) noemden. Het is de wereld van het antieke marmer met kleuren die uiteindelijk stukken warmer aanvoelen dan men ooit zou verwachten.