Actrice/schrijfster Wieke Mulier schreef een brief aan haar overleden man regisseur Bob Löwenstein. Die zij dikwijls Burschie noemt, wat jochie betekent. Die “over ‘t lijden” heen is. Want is het leven op aarde niet een tranendal? Kan iets, wat dan ook verdwijnen? Nee, desnoods opgesplitst in duizenden onderdelen, zal het voortbestaan. Iets dat be-staat, bestaat voor altijd. Zo is het ook met de mens. Zelfs als hij verbrand is. Zijn geest blijft. Voor altijd. Dat is wat de schrijfster zeggen wil. Is er leven na het overlijden? U vindt haar antwoord. Gewoon heel kalm uitgelegd. Leest u maar, hoe de brief hem dichter bij haar bracht. Leest u maar over haar hoop: dat de brief ook u zal helpen; aan een eigen brief. Tenzij u zelf al op dat idee kwam. (Bob Löwenstein is o.a. de regisseur van Sil de Strandjutter).