Verliezen, troost vinden en weer opstaan. Wat overkomt je als je je patershuis kwijtraakt, je man wordt vermoord, je geloof verliest, je gezondheid wegkwijnt?
In dit intrigerende verhaal verleent een jonge weduwe tijdens de bezettingsjaren onderdak aan een pater. Haar joodse man is vermoord, zijn patershuis bezet. Tijdens hun gesprekken op de trage avonden van verduistering en spertijd groeit hun genegenheid. Na de bevrijding moeten beiden hun weg hervinden.
De vrouw van de verteller is ernstig ziek. In de reconstructie van het leven van de pater zoekt hij afleiding. Ooit vingen ze samen in de duinmeertjes van de Waalsdorpervlakte bij Den Haag waterspinnen en posthoornslakken voor de aquaria van de pater, die zijn biologieleraar was.
Langzaam wordt de liefdesgeschiedenis onthuld van de Heiden in Toog.