In gevecht zijn met mezelf betekende dat ik altijd, zowel winnaar als verliezer was. Een gevecht dat onzichtbaar was voor mijn omgeving omdat het zich in mijn hoofd afspeelde. Niet eten kostte minder energie dan het gevecht aan te gaan tegen de gedachten. Tegenwoordig springen er af en toe tranen van blijdschap in mijn ogen wanneer ik bewust ben van hoe gelukkig ik nu ben en soms van verdriet omdat ik besef wat ik heb doorgemaakt. Een wereld van verschil is mijn situatie nu in vergelijking met twee jaar geleden. Zo vaak heb ik gedacht, ík kan het niet, ik weet niet hoe, het is onmogelijk, ik wil niet, het heeft geen zin, ik kan met mijn eetstoornis leven, het is niet nodig om er iets aan te veranderen’. Nu weet ik dat het mogelijk is en ik ben veel gelukkiger nu ik goed voor mezelf zorg. De strijd aan gaan tegen mij eetstoornis was moeilijk dat zeg ik je eerlijk, maar mijn ervaring is, dat leven met een eetstoornis nog vele malen moeilijker is. Graag deel ik mijn persoonlijke verhaal waarin ik vertel hoe ik het gevecht gewonnen heb. Ik ben ervaringsdeskundige van mijn eigen verhaal en in dit boek deel ik wat er zich in mijn hoofd afspeelde. Met voorwoord van Menno Oosterhoff.