In dit laat debuut, gelardeerd met ironie, humor en anekdotes, voert de auteur ons mee van zijn kindertijd in Den Haag in de oorlog naar een klein eiland in de Zee van Ceram. Leo Willeboordse (Den Haag 1938) diende als dienstplichtige van september 1959 tot en met november 1961 bij het Korps Mariniers. Hij tekende bij om naar Nieuw-Guinea te kunnen waar hij als commandant van een mortiersectie deel uit maakte van het Commando Mariniers Nederlands Nieuw-Guinea. De onenigheid tussen Nederland en Indonesië over dit betwiste gebied zou de geschiedenis in gaan als ‘de kwestie Nieuw-Guinea’. En passant laat hij ons kennis maken met de opmerkelijke veranderingen binnen Korps en samenleving gedurende de laatste zestig jaar. Schrijver vraagt zich daarnaast af of de oorspronkelijke bewoner van Nieuw-Guinea, de Papoea, gezien de staat waarin hij nu verkeert, niet beter onontdekt had kunnen blijven.