Dat ik met een fake vriendje naar de trouwerij van mijn zus moest, was al erg genoeg. Maar het kon nog erger, aangezien mijn fake date me een uur voor de huwelijksceremonie liet zitten. Ik dacht werkelijk dat mijn leven voorbij was. Niemand weet teleurstelling namelijk zo goed uit te melken als mijn moeder, en ik had haar in mijn leven al genoeg redenen gegeven om mijn geboorte te vervloeken.

En daarom besloot ik om een gehaaste deal met de duivel te sluiten… Of met de knappe vreemdeling in pak die naast me bij de bushalte stond en die naar me glimlachte alsof de heer al mijn wanhopige gebeden zojuist had verhoord. Ik deed hem een aanbod. Eén avond met me doorbrengen in ruil voor geld dat ik niet had.

Het klonk zo simpel. Zo gemakkelijk. Als Fraser Scott nu maar alleen die aangeboden vergoeding aan het einde van de avond zou hebben opgeëist. Maar een man zoals hij, met van die intens grijze ogen, gespierd en onwijs charmant, had helemaal geen geld nodig. Hij wilde niets van me, alleen maar dat wat ik hem niet wilde geven.

Toen de avond over was, had Fraser namelijk maar één eis… Hij wilde mij.
En het bleek dat Fraser het soort man was dat alleen maar deals sloot waar hij zelf beter van werd…