Dit verhaal biedt een unieke inkijk in het hoofd van een jonge vrouw het eerste jaar nadat ze haar zus, een tweeëndertigjarige moeder van drie kinderen, verloor aan zelfdoding.De auteur wenst dit thema uit de taboesfeer te halen en bespreekbaar te maken. Ze neemt je mee vanaf de dag waarop haar leven stilstond. Van hoop naar wanhoop. Vanaf de zelfmoordpoging tot aan het effectieve overlijden. Daarnaast gaat het boek over de zalvende werking van het gezamenlijke afscheid, over eeuwigdurende vragen, schuldgevoelens, oorzaken en signalen die wel of niet opgevangen werden en nog zoveel meer. Het is een persoonlijke getuigenis over hoe te leren leven met deze gevoelens en de grote leegte die achterblijft. Hoe blijf je functioneren wanneer er een explosie in je hoofd plaatsvond en de veroorzaakte chaos zijn tijd nodig heeft om zachtjes neer te dwarrelen? Hoe gaat men met jou als rouwende om? Wat biedt steun en wat is net erg pijnlijk? Verder gaat het over de hernieuwde zoektocht naar de schittering van het leven en het leren voelen van de warme gloed van de mooie herinneringen. Het gaat over waardering en liefde. Onsterfelijke zusterliefde.Een deel van de opbrengsten van dit boek zal worden geschonken aan de zelfmoordlijn 1813.