Mijn verhaal is heus niet uniek. Soms was het moeilijk om situaties te ontrafelen of deze toe te vertrouwen aan het papier. Wel wil ik eenieder die dit verhaal leest, meegeven hoe belangrijk het is om iemand te hebben of te zoeken om mee te praten over eventuele problemen, maar ook om je emoties mee te delen. Want hoe verdrietig je soms ook bent, er zal altijd een morgen komen dat de zon voor jou gaat schijnen, en dan verschijnt er ook weer een glimlach op je gezicht.Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen en kleinkinderen zich bewust worden van het feit, dat er zich in het leven van hun ouders en grootouders veel heeft afgespeeld wat nooit echt besproken is of voor hen bekend is geworden. Niets is vanzelfsprekend, al leven we in vrede, vrijheid en in goede harmonie.En ook vandaag de dag is het soms moeilijk om alle nieuwe ontwikkelingen bij te benen en de nieuwe dreigingen het hoofd te bieden.