In zes maanden tijd waren België en Nederland onherkenbaar veranderd. Politici, bestuurders en deskundigen hadden het bijna enkel nog over het virus en dicteerden ons hoe we daarmee moesten omgaan. De media speelden daarbij een bepalende rol. Voor nieuwe inzichten was nagenoeg geen plaats. De kloof tussen de aanhoudende draconische maatregelen en de feitelijke situatie werd met de dag groter. Hoe heeft het zover kunnen komen? Erwin Pasmans en andere burgeronderzoekers vonden elkaar in een sterk gevoelde noodzaak om hierover meer helderheid te krijgen. Dit spontane burgerinitiatief bleek één van de vele wereldwijd. Het rijke materiaal toont een ontnuchterend beeld dat geheel anders is dan ons in de media en de politiek wordt voorgeschoteld. In de publieke nieuwsvoorziening was vrijwel meteen zichtbaar hoezeer veel waardevolle wetenschappelijke informatie systematisch buiten beeld bleef of slechts gefragmenteerd aan bod kwam. Onvolledig getoonde cijfers en ontoereikende interpretaties werden voor waar aangenomen. Het smoren en framen van andere geluiden over de lockdown hielden aan. Effectieve behandelmethoden werden zelfs verboden. Een dodelijk gemiste kans. Immers, met álle beschikbare kennis had een tunnelvisie voorkomen kunnen worden.