Dit is geen verhaal over de liefde. Dit is een verhaal over een andere manier van liefhebben.

Als je wist hoe ik ben opgegroeid, zou je denken dat dat me enorm verknipt heeft gemaakt. Op zich valt dat mee… Op mijn zestiende ontvluchtte ik het gat waar ik opgroeide. Het bleek het beste besluit dat ik ooit heb genomen.
Nu ben ik zesentwintig, heb ik een opleiding afgerond en een verdomd goeie baan gevonden. Mijn vrienden zijn mijn familie geworden. Zij weten net als ik hoe het is om zonder liefde te moeten opgroeien.
Ik volg mijn eigen pad. Ik weet waar ik heen wil en ik weet dat ik er ga komen. Op mijn eigen tempo en hoe ik dat wil. Niemand bepaalt meer iets voor mij.
Ook hij niet.
Ik voel zijn blik.
Hij is er altijd.
De band tussen ons is verkeerd.
Verkeerd maar wel echt.
Je vraagt je vast af hoe iemand in vredesnaam verliefd kan worden op zijn stalker?
Nou, ik ook.

***Disclaimer***
In dit verhaal zijn situaties beschreven die door sommige lezers als aanstootgevend beschouwd kunnen worden.