Philip Melanchthon (1497-1560) was een leerling van Luther en de auteur van de eerste reformatorische geloofsleer, die voor het eerst in 1521 verscheen. Hij verzet zich daarin tegen speculaties over het wezen van God en concentreert zich op wat God in zijn openbaring in Christus voor ons doet: onze wil, die van nature alleen in uiterlijke zin vrij is, vrij maken voor God en de naaste. Meijering reageert op de centrale stellingen van Melanchthon, en probeert te laten zien, dat deze het belang van het menselijke handelen in uiterlijke dingen weliswaar voor ons huidige gevoel onderschat, maar gelijk heeft met zijn stelling, dat het in het christelijke geloof gaat om de innerlijke relatie tussen de mensen en tussen de mens en God. Dat behoort dan ook centraal te staan in de prediking in de reformatorische kerken. Eginhard Meijering (1940) was van 1968 tot 1995 (deeltijd-)predikant en van 1976 to 2001 lector in de theologiegeschiedenis aan de Universiteit Leiden. Sinds 1940 is hij lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. In 2001 verleende de Universiteit van Heidelberg hem een eredoctoraat in de theologie. In 2021 publiceerde hij bij Pumbo.nl Over gespletenheid gesproken. Hij is lid van de Remonstrantse Broederschap en gastlid van de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt in Oegstgeest.