Mira werd op haar 52ste weduwe na een gelukkig huwelijk van 32 jaar. Omdat zij zich thuis niet genoeg kon uiten zat ze na een jaar met een dichte keel vol emoties op de bank. Uitgeput om iedereen er maar van te overtuigen dat het goed met haar ging en, de mensen die dicht bij haar stonden op de been te houden. Vele voorspelde haar dat zij in een diepe kuil zou vallen na het overlijden van haar grote liefde. Zij besloot een weekje naar een rustig plaatsje te reizen in Griekenland. En daar op dat bankje, bij het kleine witte kerkje aan de blauwe zee, kon zij zich eindelijk overgeven aan haar emoties. Over die week schreef ze haar dagboek: Kuilen dempen op Kreta