26 mei 2019 was opnieuw een zwarte zondag. Maar geen zwarte zondag als de voorgaande. In tegenstelling tot eerdere verkiezingen behaalde extreemrechts zijn historische resultaat vooral op het platteland. In het kanton Diksmuide werd Vlaams Belang de grootste partij. In 2004, bij de vorige zwarte zondag, was het toenmalige Vlaams Blok nog de vierde lijst in datzelfde kanton. In 2014 haalden ze zelfs de kiesdrempel niet.

In die evolutie klinkt een luide noodkreet van plattelandsbewoners. Die wegzetten als alleen maar racisme is te makkelijk. Het cordon is een ethisch noodzakelijke, maar politiek onvoldragen strategie. Er is meer nodig. Te lang hebben traditionele en progressieve partijen in Brussel landelijk Vlaanderen rechts laten liggen. Te veel Vlamingen voelen zich ontheemd. De politiek moet hen opnieuw centraal stellen.

De grondoorzaken dienen blootgelegd en aangepakt te worden. De brug moet worden hersteld. Er is nood aan het heropbouwen van het geloof in de kracht en de toekomst van landelijk Vlaanderen. Niet in conflict met een snel veranderende wereld, maar net in de overtuiging dat emancipatie de weg is voor het buitengebied. Landelijk Vlaanderen heeft zijn plaats in het Vlaanderen van morgen. Om bruggen te slaan met de verstedelijking, met onze diverse wereld, met de uitdagingen van deze tijd.