Het boek verhaalt hoe de auteur en zijn vrouw in 1968 door de kerk werden gevraagd om in het communistische, dictatoriale en onvrije Roemenië te gaan wonen. Om het leven van de mensen daar daadwerkelijk te delen. Zij kwamen er terecht onder de Hongaarse protestanten, die als etnische en kerkelijke minderheid ernstig gediscrimineerd werden. Het werden jaren vol enerverende belevenissen. Na 50 jaar hielp een in die tijd in code bijgehouden dagboek hen om vervaagde of inmiddels vermengde herinneringen en gevoelens te corrigeren of aan te vullen. Zo is dit boek een persoonlijk en tegelijk authentiek tijdsdocument geworden.