Voor elke onbeantwoorde liefde. Voor elke partner die zich opzijgeschoven voelt. Voor iedereen die vlucht naar plekken met minder scherpe randen, zoals games, drank, drugs, of de liefde. Voor elk gemis, elke schreeuw en elk gebroken hart. Voor alle zonnebloemen. In De dingen die ik nooit kon zeggen brengt de 21-jarige Roxanne Wellens een ingetogen en gevoelige mix van poëzie en proza. Haar bundel is een ode aan de eerste grote liefde en het ondergaan van het eerste liefdesverdriet, maar stipt in de kantlijn ook de thema's van verslaving en gaming aan. Van 'Het skelet opvissen' over 'De botten horen rammelen' tot 'Trommelen op het hart' neemt ze de lezer mee op haar prachtig in woord en beeld gebrachte tocht van verdriet, frustratie en afscheid richting aanvaarding, rust en zelfliefde.