Elke dag gebeurt hetzelfde. De zee komt en gaat. Elke dag doet de Koning zijn ronde. 'Geef wacht!' roept hij, wanneer hij halt houdt bij de toren van de Wachter. Die recht dan zijn rug, steekt zijn kin vooruit en presenteert zijn speer. De Wachter houdt de horizon scherp in de gaten. Hij ziet de overkant niet, maar kan hem haast ruiken. Hij vraagt zich af waar de overkant juist ligt. Of er ook een toren staat met een Wachter. Hij wikt en weegt: blijft hij voor altijd in zijn eigen toren of gaat hij op zoek naar die andere kant? Geef wacht! vertelt een gevoelig verhaal over een plek hebben en houden. Over je eigen weg zoeken en niet vinden. Over de ene en de andere kant.