Dit boek bespreekt het literaire werk van schrijvers en theologen die vanuit hun marginale positie binnen het christendom behartigenswaardige zaken aan de orde stelden. Zo schreef Dietrich Bonhoeffer gedichten toen hij door de nazi’s gevangen werd gehouden. Ze geven zijn uitgesproken beeld van het christelijke geloof aan. Thomas Merton publiceerde erudiete kritieken waaruit zijn eigenzinnige geloofsbeleving blijkt. Gerard Walschap en Marnix Gijsen keerden zich op een intensieve en strijdbare wijze van het christendom af. Amos Oz schetst in zijn roman ‘Judas’ deze apostel als een buitenstaander die de bekende gang van zaken vanuit een originele focus benadert. De chansonnier Georges Brassens bezingt God na de Tweede Wereldoorlog als een machteloze instantie, waarvan de mondige mens afscheid moet nemen. In ‘De zwarte Messias’ staat een tegendraads beeld van Jezus, zoals beschreven is in het Zuid-Afrikaanse toneelstuk ‘Woza Albert!’, centraal. In het essay over het leven van Franciscus van Assisi ten slotte wordt de ultrakatholieke visie van Julien Green belicht. Hans van Stralen studeerde theologie, filosofie, Nederlands en algemene literatuurwetenschap. In 1990 promoveerde hij in de literatuurwetenschap op het literaire modernisme; in 2009 verscheen zijn proefschrift in de theologie over bekeringen. Hij is als literatuurwetenschapper verbonden aan de Universiteit Utrecht en de Vrije Universiteit van Amsterdam.