Doorgaans situeert de mens de vrijheid in het hart van zijn conditie. Daarmee onderscheidt hij zich van het dier dat zich op onvrije wijze verhoudt tot de omgeving waarin het leeft. Maar is de vrijheid de alfa en omega van ons menselijk bestaan? Of zijn we, voordat we de vraag naar onszelf gesteld hebben, al getekend door een schatplichtigheid? Is er niet iets wat ons al heeft verplicht nog voor we een eerste woord spreken? En kunnen we ons van die verplichting ontdoen zonder ons van onszelf te verwijderen? In het eerste luik van de trilogie 'Wat ons verplicht', die de ethische grondslag van het menszijn peilt, stelt de auteur de vraag naar de grondslag van de menselijke existentie. In discussie met de existentiële wijsgerige traditie waarvan Kierkegaard, Heidegger, Ortega Y Gasset, Løgstrup, Jaspers, Sartre e.a. deel uitmaken, gaat hij op zoek naar datgene wat onze menselijkheid sticht en schraagt. Daarmee vormt het boek een scherpe kritiek op het ongebreidelde vrijheidsideaal dat de mens vandaag meer dan ooit lijkt aan te kleven.