... en de wereld zal het nooit weten

Het is geen geheim dat Nathan niet gelukkig is. Nee, het wordt
niet zo direct gezegd, maar je hoeft ook geen therapeut te zijn
om dat te zien. Sinds Aniek haar huis werd uitgezet, kan ze
bij hem terecht. In zijn kleine, grauwe appartement. Ze mag
hier blijven zolang ze wilt, terwijl hij nauwelijks geld heeft om
zichzelf boven water te houden. Aniek kan niks doen om haar
steentje bij te dragen. Zelfs een vriend zijn is niet makkelijk.
Zijn afgesloten houding en dode uitstraling maken het onmogelijk
om bij hem binnen te dringen. Hoe ze haar best ook
doet, hij kijkt dwars door haar heen en weet te ontwijken waar
hij zelf niet over wilt praten. Toch houdt hij Aniek dichtbij.

Wat de reden daarvoor ook is, hij moet een keer voor zichzelf
kiezen. Het is niet voor niets dat Aniek niet in het donker
naar buiten gaat. Dat ze bepaalde delen van het kleine dorp
ontwijkt, en dat ze het liefst altijd bij Nathan in de buurt is.
Stiekem weet ze ook wel dat het een
kwestie van tijd is voor ze hem
meesleept in iets wat niet
zijn probleem is.