In tijden van onzekerheid floreert een zoekmachine. Dat gaat op voor elk moment van grote verandering: epidemieën, oorlogen en ja, dus ook het prille ouderschap. Nooit eerder gebruikte radio- en podcastmaker Annelies Moons Google zo (sub)optimaal als tijdens haar eerste duizend dagen als ouder. It takes a village to raise a child en Google verving voor Annelies die traditionele village. Intussen heeft ze zo veel opgezocht dat ze uiteraard een expert is over alles en altijd gelijk heeft.

Een zoekmachine oordeelt niet, maar onthoudt wel alle vragen. En dat archief leest als het dagboek dat je als jonge ouder wilt bijhouden, maar waar je uiteraard geen tijd voor hebt. Schipperend tussen detailzoekopdrachten en levensgrote zorgen laveer je langs vragen over voeding, relaties, libido, kak (al dan niet fluo), slaap, mild opvoeden, spoed of geen spoed, wespenverdelging, meer kak, snotslangen, schoolkeuzes en waar je organen, zelfbeeld en tijd tijdens al die maanden naartoe gaan.

Boordevol humor, openhartige observaties en - gelukkig maar - redelijk wat opgebouwde kennis. En eigenlijk is de conclusie: lees alles op het internet om de uitersten van het spectrum te bepalen en doe dan je fakking goesting. Maar lees daar eerst gerust dit boek op na.

'Praat wel heel graag', stond er ooit op het rapport van Annelies Moons te lezen. Geen wonder dat ze er haar werk van maakte. Verhalen zijn haar grote liefde: ze vertellen, horen en lezen en daar vooral veel bij voelen en van leren. Ze is een vaste waarde op Radio 1 en de podcast Leesba(a)r en werkt als presentator, moderator en als docent in Antwerpen.