De villa's en landhuizen van het welgestelde deel van Nederland zijn lang wat mager aan bod gekomen in de Nederlandse architectuurgeschiedenis. Het boek Landhuizen en villa's in Nederland tussen 1840 en 1916 biedt vanuit de ontwikkeling van de plattegronden een nieuwe aanvulling. Waarom zijn de plattegronden zoals ze zijn? Waarom veranderen ze en wat is de rol van plattegronden in het sociaal-maatschappelijke leven van de villabewonende elite? Vanuit de grote landhuizen en villa's die vooral bestemd waren voor zomerbewoning door de elite wordt in de loop van het laatste kwart van de negentiende eeuw een nieuwe ontwikkeling ingezet in Nederland. Een ontwikkeling die in Engeland al vroeg in de negentiende eeuw plaats had gevonden. Villa's en landhuizen blijken steeds meer het domein voor de betere middenklasse te worden. Deze nieuwe bewoners kunnen permanent buiten de steden gaan wonen door de ontwikkeling van het spoorwegnet met snelle en betrouwbare verbindingen en de snel stijgende welvaart. De nieuwe villaparken die na 1870 en vooral na 1895 door exploitatiemaatschappijen ontwikkeld worden bieden deze nieuwe doelgroep een plaats waar het goed toeven is onder maatschappelijk gelijken. "Landhuizen en villa's in Nederland" gaat in op de sociale en economische aspecten van het wonen buiten de stad, op de relatie met de Britse traditie van country houses, de invloed van de verschillende tijdschriften voor architectuur, en de bouwkundige ontwikkeling van de indeling van de verschillende interne vertrekken. "Landhuizen en villa's in Nederland tussen 1840 en 1916" is een rijk geïllustreerd boek met meer dan 250 foto's van gevels, interieurs en plattegronden. Het is verder voorzien van uitgebreide literatuurlijst en register. De architectuurhistoricus Jannes de Haan heeft met deze uitgave, de handelseditie van zijn gelijknamige proefschrift, een volgende stap gezet in het onderzoek en de analyse van Nederlandse villa's en landhuizen in de negentiende en de vroege twintigste eeuw.