Piet Mondriaan (1872-1944) was een complexe man. Aan de ene kant eenzelvig en streng in de leer, aan de andere kant dol op dansen en uitgaan. Een man van doordachte en verheven ideeën over de kunst. Iemand die van zijn kunstopvattingen een levensvisie maakte. De man van rood, geel en blauw. Maar ook de man van enkele bijzondere, sferische vrouwenportretten, van verbroken verlovingen en ‘eindeloze kussen’. Mondriaan trouwde nooit, maar sloot vriendschap met talloze mooie, intelligente, kunstzinnige en ambitieuze vrouwen in Amsterdam, Parijs, Londen en New York. Kunstenaressen zoals Jacoba van Heemskerck, Marlow Moss en Charmion von Wiegand, en verzamelaars als Sophie Lissitzky-Küppers, Ida Bienert en Peggy Guggenheim. Zij boden hem niet alleen vriendschap, maar zijn ook van invloed geweest op de carrière van de schilder. Ze promootten zijn werk, (ver)kochten het en zochten geschikte connecties om zijn afzetgebied uit te breiden. Dit boek werpt een nieuw licht op de vrouwen in het leven van Mondriaan en toont hoe vrouwelijke kunstenaressen en verzamelaars de ontwikkeling van zijn werk, de verspreiding en verkoop ervan en zijn positie in de kunstwereld beïnvloed hebben. Aangetoond wordt hoe de veranderende positie van de vrouw in de kunst een gunstige invloed had op Mondriaans carrière.