Paus Franciscus, erfenis en toekomst
Pauswatcher André Truyman maakt de balans op van twee jaar paus Franciscus. Dat gebeurt tegen het licht van de pontificaten van de zes meest recente katholieke kerkleiders: paus Pius XII, paus Johannes XXIII, paus Paulus VI, paus Johannes Paulus I en II en paus Benedictus XVI.
Door het adagium ‘Nooit schandaal verwekken’ moest veel geheim blijven in de Rooms-Katholieke Kerk. In de loop van de geschiedenis werden er nochtans erge misdaden begaan, zowel op financieel, als op moreel vlak.
In Paus Franciscus, erfenis en toekomst lees je dat seksueel misbruik al onder paus Pius XII in de hoogste bestuursorganen oogluikend werd toegestaan. Zo werd in 1956 in een kerkrechtelijk proces vastgesteld dat de Mexicaanse priester Marcial Maciel de jongens van zijn kleinseminarie had misbruikt. Maar tijdens het sede vacante in 1958 werd die uitspraak door curiekardinaal Micara geneutraliseerd. Maciel werd pas na een halve eeuw een halt toegeroepen door paus Benedictus XVI. Diezelfde paus Benedictus XVI eiste als prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer dat seks met minderjarigen nooit mocht worden aangegeven bij de politie. Meldingen van seksueel wangedrag moesten binnen de muren van de curie blijven.
Hoe kan de Kerk ooit in het reine komen met deze problematiek? De vertrouwensbreuk van de doorsnee katholiek lijkt zo onherstelbaar, dat het een wonder mag heten dat Jorge Bergoglio uit Argentinië het tij door zijn grootmoedigheid al enigszins heeft kunnen keren. Paus Franciscus, die het instituut soms regelrecht trotseert, is bezig met een ander soort pontificaat dan zijn voorgangers. Met enerzijds een duidelijkheid, die niets aan de verbeelding overlaat, en anderzijds een pastorale barmhartigheid, die het brede publiek vertedert en alle afstandelijkheid doet vergeten.
Door het adagium ‘Nooit schandaal verwekken’ moest veel geheim blijven in de Rooms-Katholieke Kerk. In de loop van de geschiedenis werden er nochtans erge misdaden begaan, zowel op financieel, als op moreel vlak.
In Paus Franciscus, erfenis en toekomst lees je dat seksueel misbruik al onder paus Pius XII in de hoogste bestuursorganen oogluikend werd toegestaan. Zo werd in 1956 in een kerkrechtelijk proces vastgesteld dat de Mexicaanse priester Marcial Maciel de jongens van zijn kleinseminarie had misbruikt. Maar tijdens het sede vacante in 1958 werd die uitspraak door curiekardinaal Micara geneutraliseerd. Maciel werd pas na een halve eeuw een halt toegeroepen door paus Benedictus XVI. Diezelfde paus Benedictus XVI eiste als prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer dat seks met minderjarigen nooit mocht worden aangegeven bij de politie. Meldingen van seksueel wangedrag moesten binnen de muren van de curie blijven.
Hoe kan de Kerk ooit in het reine komen met deze problematiek? De vertrouwensbreuk van de doorsnee katholiek lijkt zo onherstelbaar, dat het een wonder mag heten dat Jorge Bergoglio uit Argentinië het tij door zijn grootmoedigheid al enigszins heeft kunnen keren. Paus Franciscus, die het instituut soms regelrecht trotseert, is bezig met een ander soort pontificaat dan zijn voorgangers. Met enerzijds een duidelijkheid, die niets aan de verbeelding overlaat, en anderzijds een pastorale barmhartigheid, die het brede publiek vertedert en alle afstandelijkheid doet vergeten.
Auteur | | André Truyman |
Taal | | Nederlands |
Type | | Paperback |
Categorie | | Religie, Spiritualiteit & Filosofie |