In artikel 3:230 van het Burgerlijk Wetboek is bepaald dat het panden hypotheekrecht ondeelbaar is, maar wat dit inhoudt wordt niet aangegeven. Deze studie probeert hierop een aanvulling te geven via een historisch-comparatief onderzoek naar de ondeelbaarheid van het pand- en hypotheekrecht. De historische ontwikkelingslijn wordt gevolgd vanaf het Romeinse recht, via het middeleeuwse ius commune en de opvattingen van Charles Dumoulin, naar de codificaties van het burgerlijk recht in Frankrijk en Nederland in de negentiende eeuw. Daarnaast wordt aandacht besteed aan het oud-Franse recht. Tot slot komt de betekenis van de ondeelbaarheid van het pand- en hypotheekrecht in het huidige Nederlandse recht aan bod.