De geestelijke vermogens van Clara van der Molen worden steeds minder. Langzaam maar zeker verdwijnt haar leven in de nevels van vergeetachtigheid. Maria, haar dochter, heeft het er erg moeilijk mee. Dat is het leven dus, denkt ze. De zon die langzaam achter de wolken verdwijnt. Maria weet dat ze moeder zal moeten loslaten en dat zij ook eenmaal moet sterven. Er is veel onrust in haar hart. Naast verdriet en zorg is er ook vreugde, hoop op nieuw leven. Maria moet aanzien hoe haar moeder steeds meer kind wordt. Tegelijk ziet zij hoe haar dochter, Claire, elke dag dichter bij het moederschap komt. Maria besluit – op aanraden van haar familie – de zorg voor haar moeder even los te laten. Maar dan dreigt de zon voorgoed achter de nevels te verdwijnen … In deze roman schrijft Geesje Vogelaar-van Mourik over dementie. Ze is erin geslaagd om dit moeilijke onderwerp op een trefzekere manier onder woorden te brengen, waarbij ze veel oog heeft voor sfeer. Dit verhaal zal bij velen herkenning oproepen.