Een familiegeschiedenis die samenvalt met honderd jaar kolonisatie en dekolonisatie. Een meeslepend verhaal dat het relaas van een familie verweeft met de relaties tussen België en Congo.

Antwerpen, vlak na de Groote Oorlog. Arthur Clerebaut stapt op de boot richting toenmalig Belgisch Congo. Hij wordt opzichter van openbare werken en … ontmoet er een Congolese. Het is het begin van een familiegeschiedenis die samenvalt met honderd jaar kolonisatie en dekolonisatie. Want de koloniaal en zijn zwarte vrouw krijgen een zoon, een métis die opgroeit in een internaat. En later volgt er nog een kleindochter. Na het overlijden van haar vader belandt ze in 1989 in het Vlaams-Brabantse Landen. Pas aan de universiteit begint ze zich in haar geboorteland te verdiepen. Haar naam? Nadia Nsayi. Met Dochter van de dekolonisatie schreef ze een meeslepend verhaal dat het relaas van haar familie verweeft met de relaties tussen België en Congo. Nsayi vertelt over het fundamenteel onrechtvaardig systeem dat men kolonisatie noemt, de hedendaagse erfenis in de vorm van de Congolese aanwezigheid in België en het belang van Belgische excuses, gekoppeld aan een oprecht dekolonisatieproces.