Wie is er bang van Charleroi? Het is waar, de stad heeft een slechte naam. Dat is het gevolg van catastrofale tegenslagen: militairen, nijveraars en ingenieurs die hun eigen creaties molesteerden en met de buit elders gingen wonen. Krijg daar maar eens vat op. Werkloosheid, armoede, misdaad en corruptie bij de verkozenen van het volk waren het gevolg. Uitgerekend in deze stad gaat Johan de Vos op zoek naar schoonheid. Hij schrijft erover in zijn typische stijl – ‘springerige, prettig onvoorspelbare teksten zonder een gram vet’, dixit Mark Schaevers. Een verhaal over de verlamde, kale, tandeloze en dove koning-stichter Karel II, het volkshuis dat La Maison des 8 heures heet, de populariteit van de PVDA-PTB, lichtzinnigheid in het Musée de la Photographie, het refrein van de terrils bij ochtendlicht en de dynamiek van de Ring. De Vos sprak met meer dan honderd mensen. ‘Ik zie graag hoe ze hun moeder vieren of supporteren voor een ploeg van een ander land.’ Er is veel in Charleroi. Miserie, ook. Maar weinig om bang van te zijn.