Je maakt wat mee als de vrouw die winden laat een prins huwt! Uit gêne houdt ze zich dagenlang in. Tot... ze zich toch maar laat gaan. Dan worden de takken van de bomen gerukt, deuren en ramen uit hun hengsels gelicht en het vee van de buren het meer ingeblazen. Dan vliegen pannen mijlenver van de daken. Worden bossen ontbladerd. Rivieren uit hun oevers geblazen. Landerijen in puinhopen herschapen.
In Nog lang en gelukkig verzamelt Dree Peremans vijftig eigenzinnige sprookjes. Het boek is een universum waar naast vrouwen die winden laten ook meisjes met ganzenpoten rondlopen, mannen met koeien zijn getrouwd, en konijnen ook jongens zijn. Hun avonturen duren niet altijd even lang en eindigen ook niet altijd gelukkig, maar de boodschap is duidelijk: tevreden zijn is van een hogere orde dan heilloos geluk nastreven. Het is wat het is en je heb wat je hebt. Dat zou ruim voldoende moeten zijn om aan het einde van de rit iets als 'nog lang en gelukkig' in het achterhoofd te hebben.