In 1939 vestigde Wim Oepts zich voorgoed in Parijs, waar zijn geschilderde landschappen zich ontwikkelden tot semi-abstracte kleurcomposities. ‘s Zomers reisde hij de zon achterna, naar Zuid-Frankrijk, om ’s winters zijn schetsen thuis uit te werken. Typerend zijn de grote vlakken en felle, vaak onrealistische kleuren. Blauwe bomen en groene luchten zijn niet ongewoon bij Oepts. 'Wim Oepts en de schilders van het zonnige Zuiden' biedt een uitgebreid overzicht van zijn schilderkunst. Daarnaast is er aandacht voor Nederlandse tijdgenoten die zich eveneens voor korte of lange tijd laafden aan het mediterrane licht. Schilderijen van onder anderen Dirk Filarski (1885-1964), Matthieu Wiegman (1886-1971) en Geer van Velde (1898-1977), alsook van jongere collega’s als Nicolaas Wijnberg (1918-2006) en ef Diederen (1920-2009), plaatsen het werk van Wim Oepts in breder perspectief.