Grote aandacht voor de kleine details, dat kenmerkt het werk van Deborah Poynton (Durban, 1970) bij uitstek. De Zuid-Afrikaanse kunstenaar componeert een nietbestaande werkelijkheid, waarbij ze vaak de natuur en alledaagse voorwerpen als onderwerp kiest. Door de grootte van de schilderijen spat de schoonheid ervan af en waant de toeschouwer zich daadwerkelijk in een nieuwe wereld. Hoewel ze geen boodschap in haar schilderijen legt, benadrukt ze wel de menselijke behoefte aan herkenning en verhalen maken – dat maakt haar tot een oorspronkelijk en interessant kunstenaar. In Nederland is Poynton nauwelijks bekend. Dit boek, dat verschijnt bij de tentoonstelling in het Drents Museum, brengt hier verandering in en toont schilderijen die zij in de afgelopen tien jaar maakte – waaronder een nieuw drieluik dat Poynton speciaal voor de tentoonstelling maakte.