De duivel en zijn moer vertelt over het veen. Over het Bourtangermoor, het uitgestrekte veengebied in het noordoosten van ons land. Ooit warmden generaties Nederlanders en Duitsers zich aan de miljoenen turven die hier gestoken zijn. Maar De duivel en zijn moer is geen verhaal over economie en energie, maar over de geheimzinnige krachten die dit zompige land verborgen hield. 'Wild en woest en ledig ligt het ruwe veen', dichtte de dominee en samensteller van de eerste encyclopedie, Anthony Winkler Prins. Voordat de turfgraver zijn schop in de moerassige veensmurrie stak en de woestenij bewoonbaar maakte, werd het door eerzame burgers zo veel mogelijk gemeden. Het 'moer' was een duivelsland, waar heksen rondvlogen, witte wieven over plas en dras zweefden, reuzen de spaarzame reizigers belaagden, hiplichten als dode zielen in het nachtelijk duister hun macabere dansen uitvoerden en aulken en nachtmerries als lugubere spookverschijnselen mens en dier bedreigden. Over deze duistere wereld gaat dit boek. Het legt verhalen die eindeloos zijn doorverteld, vast. Ze zijn te fascinerend om vergeten te mogen worden.