In 1995 kwam de jongensdroom van Jacco Bezuijen uit, hij werd politieagent. Openhartig vertelt hij over zijn opleiding en hoe er bij hem door de vele heftige en schokkende incidenten de diagnose PTSS werd vastgesteld. Tijdens zijn werk bij de verkeerspolitie is Jacco bij veel ernstige aanrijdingen geweest, waarbij hij veel zwaargewonden en overleden personen heeft gezien. Een aantal van deze incidenten hebben zich zo in zijn hoofd genesteld dat deze zijn dagelijkse leven volledig zijn gaan beheersen en dit tot een nachtmerrie maakte. Als hulpverlener wil hij graag anderen helpen en deed dit iedere dag, zichzelf wegcijferend, vol overgaven en overtuiging! Dat er politieagenten uitvallen met PTSS was hem bekend, maar dat dit hemzelf kon overkomen daar had hij nooit bij stil gestaan! Nu, een jaar na de diagnose PTSS, ondervind hij maar zeker ook zijn gezin hier nog dagelijks de vervelende gevolgen van.