Wilhelm II was de laatste Duitse keizer. Zijn regeerperiode van 1888 tot 1918 besloeg ongeveer tweederde van het hele 'tweede' keizerrijk. De fascinatie voor der Kaiser is voor een belangrijk deel te danken aan zijn belangrijke rol in de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog. Wilhelms rol op het internationale politieke toneel was uitgespeeld bij het eind van deze oorlog. Zijn laatste levensperiode bracht hij door als banneling in Nederland. Wilhelm zag in 1859 het levenslicht als prins van Pruisen. Koningin Victoria van Engeland was zijn grootmoeder. Het was niet de enige familieband met de regerende huizen van Europa. Wilhelm was met bijna alle verwant. Zijn karakter toonde op flagrante wijze het 'dubbele gezicht' van Pruisen: een land van filosofie en literatuur, maar ook van 'militair vernuft en gestaalde kaders'. Wilhelm wijzigde vaak van politieke koers als gevolg van zijn opvliegende, labiele temperament en tactloosheid. Anderzijds had zijn mismaakte linkerarm hem opgezadeld met een minderwaardigheidscomplex. Zijn liefde voor wetenschap en techniek was een andere duurzame trek, evenals zijn liefde voor uniformen en uiterlijk vertoon. Na de voor Duitsland fatale afloop van de Eerste Wereldoorlog vluchtte Wilhelm op 9 november 1918 naar Nederland en deed troonsafstand. Hij overleed in 1941 in zijn permanente woning Huis Doorn, waar hij is bijgezet in een mausoleum. Der Kaiser! - Glorie & ondergang van keizer Wilhelm II behandelt na een kleurige historische inleiding alle perioden in Wilhelms turbulente leven: zijn opvoeding, zijn gloriejaren aan de macht, de schokkende periode van de Eerste Wereldoorlog, zijn vlucht en Nederlandse ballingschap. Wilhelms lichaam mag pas naar Duitsland terugkeren 'wanneer dat weer een monarchie is geworden'. Aldus de wens van der Kaiser, waarvan de verwezenlijking verder weg lijkt dan ooit.