In dit boek wordt aangetoond dat informatiearchitectuur de overheid blind heeft gemaakt voor de problemen van burgers en onmachtig heeft gemaakt om fouten te herstellen en maatwerk te leveren.

In De digitale kooi volgen we Saskia, Pieter en Esther, die elk getroffen lijken te worden door het noodlot. Saskia moet haar gestolen auto APK laten keuren. Omdat ze dat niet kan, wordt ze meer dan tien jaar achtervolgd met boetes en raakt in de schulden. En als modelburger Esther teveel voor haar werk in het buitenland is, verliest ze vrijwel alles. Van haar parkeervergunning en stemrecht tot de mogelijkheid om een factuur te sturen voor haar bedrijf. Als in een Kafka-roman ontdekken we hoe registraties en gegevensuitwisseling geen neutrale spelers zijn, maar dat met onwetendheid en achteloosheid een digitale kooi is gebouwd die een steeds grotere groep mensen onzichtbaar gevangen houdt. Informatiedeling is de ruggengraat van overheidsdienstverlening geworden, maar we zijn de controle over deze informatie kwijtgeraakt. We weten niet wie er gebruikmaakt van onze persoonsgegevens en we hebben geen idee over de gevolgen die een foute registratie kan hebben. In dit boek laten we zien dat informatiearchitectuur de overheid blind heeft gemaakt voor de problemen van burgers en onmachtig heeft gemaakt om fouten te herstellen en maatwerk te leveren. We formuleren ´algemene beginselen van behoorlijke ICT' om de burger weer een stem en een centrale plaats geven in de digitale overheid. Een must-read voor elke overheidsprofessional.