In de winter worden de meeste wedstrijden gewonnen, weet iedereen. En dan hebben wij het niet over het veldrijden of de wereldbeker baan, nee dan doelen we op de ploegpresentaties van de teams die het aanzien bepalen van de wielersport in de eredivisie, de World Tour. De wielersport is een tijdmachine. In anderhalve eeuw is er veel veranderd. Zo hadden ploegpresentaties jarenlang medio januari plaats. Het waren tot diep in de jaren negentig publicitaire samenscholingen van renners, personeel, management en media. Het rendement werd afgemeten aan de respons op radio en tv en in kranten. Sinds de wereld een digitale metamorfose heeft ondergaan, is alles anders. Het is gedaan met de winterslaap in de wielersport. Het betekent dat er medio december al volop wordt gepreludeerd, gefantaseerd en gespeculeerd over de kanshebbers in Giro, Tour en Vuelta, en álle voorjaarsklassiekers. Dat de renners dan al worden volgepropt met gerichte voorbereiding op wat komen gaat. Die rijdt de Giro, die de Tour, die doet een Vlaams voorjaar, die de Ardennen, die een mix. De voornemens zijn gebaseerd op de ideaalsituatie: niemand valt, niemand raakt geblesseerd, niemand hoeft geopereerd. De kansen en kanshebbers bezitten absolute immuniteit. Jumbo-Visma trekt met drie kopmannen naar de Tour! Zet de TOMpouces en de champagne maar vast klaar! Maar of het er ooit van komt? De (goede) voornemens (u ook!) van de Muur-redactie zullen er allerminst onder lijden. Bart Jungmann start in deze eerste Muur van 2020 met een serie over het in- en externe reilen en zeilen bij de op een na beste ploeg van 2019, Jumbo-Visma. Nando Boers spreekt Wilco Kelderman onder meer over een seizoen tégen in plaats van mét Tom Dumoulin. Menno Haanstra vervolgt het volgen van de avonturen van Fabio en Julius, Thomas Sijtsma gaat embedded om het profiel van de Astanaploeg te doorgronden, Joost-Jan Kool voelt persoonlijk de hongerklop. Wie de verhalende kwaliteit van de wielersport omarmt, kan niet om De Muur 67 heen. Erik Brouwer beschrijft het verhaal van ‘de Poolse Merckx’ Ryszard Szurkowski met huiveringwekkende schoonheid; Frank Heinen volgt het spoor van wielrenner-vlieger-stuntman-gek Sergej Utochkin; Wiep Idzenga reconstrueert de iconische foto van René Vietto uit Tour van 1934; Martin Bons duikt in de fatale afdaling van Carlo Tonon; Joost Vandensande verklaart de viervoudige wereldkampioen veldrijden Mario De Clerq; Jef Rademakers kiest het wiel van Arthur Schnitzler in zijn zoektocht naar de fiets en de liefde; Robert Janssens bevestigt hoe die stelling ook voor hem decennialang opging; en Willie Verhegghe ontmoet de man die Wim van Est uit het ravijn redde, Roger Decock. Weet: een Driekoppige Draak bestaat alleen in de mythologie. Weet: je bent nergens nog geweest als je er niet over leest. En weet ook dit: ‘In de winter rijdt iedereen nog de finale van de Ronde van Vlaanderen. De dag zelf is dat al heel anders.’ (Dixit Tiesj Benoot.) Het mooie aan deze Muur is dat alles op waarheid berust.