Ons jeugdrechtssysteem staat onder grote druk. In de afgelopen decennia is een stroom aan brandbrieven, kritische rapporten, wetenschappelijke onderzoeken en proefschriften gepubliceerd over de problemen rond uithuisplaatsing, gesloten jeugdhulp en het verblijf in justitiële jeugdinrichtingen. Daaruit blijkt dat kinderrechten in de wet niet vanzelfsprekend leiden tot kinderrechten in de praktijk. In dat kader gedane aanbevelingen zijn maar beperkt opgevolgd en het systeem is door opeenvolgende reorganisaties en herzieningen onoverzichtelijk, log en bureaucratisch geworden. In deze inaugurele rede worden de genoemde problemen nader belicht, met elkaar verbonden en geconfronteerd met de oorspronkelijke kindvriendelijke bedoelingen van de wetgever. Om te laten zien dat het anders kan, wordt ingezoomd op de Spaanse jeugdinrichtingen, waar de rechter en officier van justitie persoonlijk toezicht houden en er korte lijntjes zijn met het beleid. Tot slot licht de auteur toe waarom ze de justitiële jeugdinterventies in het kader van deze leerstoel primair vanuit het perspectief van de jongeren zal onderzoeken en waar mogelijk in samenwerking met hen.