Dit boek onderzoekt hoe letselveroorzakers zich verhouden tot hun slachtoffer en wat letselschadejuristen kunnen leren van hun ervaringen.

Hoe is het om letsel bij een ander te hebben veroorzaakt? Of daarvoor aansprakelijk te worden gesteld? Hoe verhouden letselveroorzakers zich tot ‘hun’ slachtoffer? Wat merken zij van de afwikkeling van de letselschadeclaim? Wat brengt de letselveroorzakende gebeurtenis verder bij hen teweeg? En wat kunnen letselschadejuristen leren van de ervaringen van veroorzakers? Dit boek doet verslag van een interviewstudie onder letselveroorzakers in de medische en verkeersaansprakelijkheidspraktijk en onder letselschadeprofessionals die dit soort schadeclaims namens hen afwikkelen. De studie ligt in het verlengde van de aanhoudende aandacht voor letselschadeslachtoffers en hun immateriële behoeften. Het kiest een perspectief dat tot nu toe onderbelicht bleef: het persoonlijke perspectief van de als veroorzaker aangesproken persoon. De interviewstudie maakt zichtbaar dat er mogelijkheden zijn om de veroorzaker te laten bijdragen aan het immateriële herstel van het slachtoffer. Verder wordt duidelijk dat letselveroorzakers zelf ook immateriële behoeften ervaren. Deze bevindingen doen nieuwe vragen rijzen over de passende plaats van en omgang met de als veroorzaker aangesproken persoon in de letselschadepraktijk. Het boek reikt handvatten aan ter verdere gedachtevorming, ontleend aan de psychologie, de rechtstheorie en de (rechts)filosofie.